Zatrzymać czas. Niekiedy mamy taką pokusę. Gdy czujemy się szczęśliwi. Kiedy wszystko dzieje się gładko. Kiedy unosimy się lekko i swobodnie w naszym byciu. Kiedy nie musimy bujać w obłokach i fantazjować, bo rzeczywistość naprawdę jest fantastyczna. Wtedy chcielibyśmy po prostu zatrzymać zegar. Pragniemy trwać w nieskończoność.
Przemijanie w filozofii
Pokusa powstrzymania przemijania to stary temat filozoficzny. Uciekający czas interesował przecież już myślicieli starożytnych. W bardzo nowoczesny sposób przedstawił go natomiast Blaise Pascal. Pisał on o czasie, który zawsze rani. Nawet wtedy, gdy jesteśmy szczęśliwi, to odczuwamy pewien rodzaj smutku – że to wszystko zaraz przeminie, że się skończy. Pascal mówił więc o czasie fenomenalnym, odczuwanym przez człowieka, a nie tym obiektywnym, odmierzanym przez zegary.
Takie pojmowanie czasu jest nowoczesne i bardzo nam bliskie. Taka względność czasu interesowała także Einsteina. Dochodzimy więc do wniosku, że czas tak naprawdę nie jest jednolity. Zależy od nas samych i naszego przeżywania.
Nadać czasowi wartość
Owszem – starzejemy się i przemijamy – ale to my mamy moc nadawania czasowi wartości. Jesteśmy twórcami własnej egzystencji i decydujemy o tym, jak ją przeżyjemy.
Mimo wszystko chcemy żyć cudownie, ciesząc się każdą chwilą i jej autentycznym blaskiem. Nie poddajemy się dyktaturze monotonii i zaborczemu rytmowi dnia codziennego. Przecież na przykład za pomocą fotografii można powiedzieć komuś kocham. Zabrzmi to doskonale i zatrzyma czas.
Takie niezwykłe wypowiedzi pozawerbalne pomoże nam stworzyć fotoksiążka zaprojektowana w Cewe. Wspaniałą formą powstrzymania upływającego czasu będą także fotokalendarze, które nadadzą nowe znaczenie naszemu temporalnemu byciu.
